ट्रैफिक, ऑफिस ,ईमेल टारगेट्स डेडलाइन अश्या रोजचि सिचुएशन फेस करुन करुन अखेरीस ज्या दिवसाची आठवडाभर वाट पहिली तो दिवस आला. फ्राइडे ला ग्रुप मधल्या बहुतेक जनानां सुट्टी असल्याने ट्रेकिंगसाठी जायच
हे ठरल
होत विकटगड
( पेब
फोर्ट), नेरळ हे भटकंती ठिकाण ठरले.सकाळपासून पावुसचि रिमझिम चालू झाली होती सर्व जमले कल्याण स्टेशन वरुण कर्जत ला जाणारी ट्रेन पकडली आणि भटकंती ला सुरवात झाली . ट्रेक्किंगचि आवड़
असणारे आम्ही १३ जन मित्र होतो.ट्रेन40मिंटात नेरल स्टेशन ला पोचली.सकाळी नाश्ता न करताच बाहेर पडल्यामुळे सर्वानी स्टेशनचा बाहेर गरमागरम भजिपाव आणि वडापाव वर ताव मारला आणि पूठे नाश्ता साठी पार्सल घेऊन पेबला जाणारी ऑटो पकडली दोन ऑटो केल्या ऑटो मधे मस्ती करत फनसवाडी गावात पोचलो जवळ पास २० मिंटाचा नागमोडि रास्ता आहे.
गावात पोचल्यवर समजल की गडावर फसव्या वाटा असल्यामुळे गाइड बरोबर निल्यास उत्तम,तितेच् गावातील एक तरुण साधारण २७ वय असलेला तरुण गणपत होले आमच्या सोबत येण्यास तयार झाला.रिमझिम पावुस चालूच होता,आत्ता "गणपति बाप्पा मोरया" बोलुंन आमची ट्रैकिंग ला सुरवात झाली,गावतुनच फेसळनारी आवाज करत वाहनरे ओढे
आणि धबधबे दिसत होते नयनरम्य दृश्य होती.
सुरवातीलाच विजेचे तिन मोठे टॉवर लागतात ते लैंडमार्क समजावे ,सुरवतील वाट सरळ गडाकडे जाणारी नागमोडि वाट पुढे अवगड़ होत गेली,आत्ता आम्ही थोड्या उंचीवर पोचलो होतो वरुन गावातील विहंगमय दृश्य दिसत होत फेसळनारा लाल पाण्याचा ओढा आणि समोर हीरविगार शाल पांगरलेला डोंगरमाळ आणि 100 फुटा वरुण कोसळनारे धबधबे नजरेस येत होते अप्रतिम दृश्य होती.
आता गाइड गणपत ने पायांचा वेग वाडवला होता आमच्या पण पायांचा वेग पण आम्ही वाडवला होता.आता जवळपास 30 min
चालून सर्व
जन थकले
चढाई करताना निसर्ग सौंदर्य, विविध पक्षी व त्यांचे आवाज ऐकत आमचे मार्गक्रमण सुरू
होते. सह्याद्रीचे रौद्ररुप, कडेकपारी, खडतर वाट आम्ही पार करत होतो. शहरी कलाहोल, गजबज या सगळ्यापासून आम्ही दूर निसर्गाच्या सान्निध्यात जात होतो.जंगलातील काटे, झाडी, झुडूप अंगाला टोचत होते.सर्व जन थकल्या मुळे थोडावेळ आराम करून केळी आणि चिप्सवर ताव मारुन चढाईला परत सुरुवात केली.
आता मेघराजाने जोरात बरसन्यास सुरवात केलि होती,जंगल आणि गडाकडे जाणारी वाट खुपच अवगड होत गेली अर्धा तास पायपिट केल्यानंतर वाट काळ्याकुट दरडिवरून पांढराशुभ्र खळखळ आवाज करणाऱ्या धबधबया जवळ पोचलो आता
मात्र सर्वनि बैग्स जैकेट टाकून त्या उंचावरुन कोसळनार्या धबधब्यात मनस्तोक्त भिजन्यचा आनंद घेतला सर्व थकवा , भिजल्यामुळे निघुन गेला.अजुन बरेच अंतर पार करायचे असल्यामुळे थोडा विश्राम करुन परत गड सर करायला सुरवात केलि अप्रतिम सूंदर दृश्य नजरेत साटवत आम्ही पुढे निघालो.
मुलांची मस्ती चालू होती पण आता वरूनराजा ने जोरात बरसन्यास सुरवात केलि त्यात सोसटयाचा वारा , वाट पन अवघड झाली होती आता सर्वाना सवधगिरीने चलण्यची सुचना आम्ही देत
होतो .पाउसाचा वेग वाढतच होता असाच मेघराजा दिवसभर बरसला तर गड चढणे अवगड़
होइल याची
काळजी सर्वांच्या चेहरयवर दिसत होती . किती वरती आलो यासाठी वळून पहिल , पण धुकयमुळे काहीच दिसत नव्हते सपूर्ण परिसर जणू दाट धुक्यात हरवला होता , गड सर करताना धुक्यानमुळे आपन
ढगांमधे आल्याचा फील आल्याशिवाय राहत
नाही .आता गडाची उभी चढ़ाई सुरु झाली अरुंद एकेरी वाट दोन्ही बाजूला खोल दरी चुकून जरी पाय सटकला तर ?विचार करुण अंगावर शहारा येतो , चिकाळलेल्या वाटे वरुन चुबुक चुबुक करत चालतान पाय सटकत होते पण मजा येत होती चालताना आता
बराच वेळ
चाल्यानंतर समोरच दृश्य होत तुळतुळित कातळ अणि त्यावरची शेवाळी आणि आता तो कातळ चडून पार
करायचा होता
सर्वात आधी गणपत वरती चढला मग त्याने एकएक करत सर्वाना वरती घेतले , येते गणपतचा अनुभव पुरेपूर कामी आला.
पुढे जवळपास अर्धा तास
अवगढ एकरी
गडवाट चल्यानतर पेब गडावरचा स्वमि समर्थांचा मठ
लागतो मठ म्हनजे गडावर एक गुंफा आहे समोर खोल दरी,गुंफा एका मोठ्या कातळात कोरली आहे दरवाजावर "श्री" गणेशांची मूर्ति कोरली आहे आत शंकराची पिंडी आणि शिवाजीमहाराजांची मूर्ति आहे बाजुलाच "स्वामी समर्थंचि" चित्र आणि काही स्वामीचे श्लोक गुंफे चा भिंती वर रेखाटलेली आहेत साधारण ४० माणसे सहज बसतिल एवढी जागा आहे,सर्वानी महाराजांना मानाचा मुजरा केला आणि स्वामी ना नमस्कार केला.बाहेर मेघराजने रोद्र रूप धारण केले होते , सर्वांनी आता विश्राम करायचे ठरवले घरी सर्वांनी सुखरूप पोचल्या चे कॉल करुण सांगतले. आता मात्र सर्वांनाच जोरदार भूक लागली होती, आईने दिलेल्या भाकरी सोबत शेगदान्यचि चटनी
आणि कांदा याची चव अप्रतिम लागत होती सर्वनिच ताव मारला , सर्व जन भिजुन चिंब झाले होते हवेतला गारवा जाणवत होता शहरी कलहोला गजबज यापासून आम्ही खुप दूर निसर्गाचा सनिध्यात होतो खुप सुंदर अनुभव होता आता आम्ही पुढे निघालो .
आता गडावरील मंदिरा कड़े जाणारी पायवाट धरली अगदीच अरुंद आशा त्या वाटेवरुन एकवेळी एकच जन जाईल एवडीच वाट आहे एकमेकां ना आधार देत वाट पार झाली , आता पुढे गडाचा बुरुज संरक्षण भिंत आली ति पार करायची होती , भिंत पार करायल लोखंडी पायरया आहेत पाउसाने खुपच जोर धरला होता पायरींवरुन जोरदार पाणी आणि माती येत होती आणि सुसाट वारा सुटला होता बुरुज पार करन अवघड झाल होत गणपत पुढे चडला बकीचे पण कसेबसे चडले पण निखिलची चडताना पुरेपूर दमछाक झाली पाटिमागे मी, लहू आणि अनिल होतो शेवटी "महाराजांच" नाव
जोरात घेण्यास आम्ही सुरवात केलि आणि कसबसा तो बुरुज पार झाला, महारांजच नाव घेतल्यावर अंगातल रक्त सळसळ याचा प्रत्यय आज सर्वाना आला.खुपच भयानक अनुभव आला "बाप्पा" चे
नाव घेऊन
मंदिराकडचि एकपदरि वाट धरली.
आता पुन्हा एक लोखंडी पायरय लागल्या त्या पण सवधगिरिने पार
केल्या आणि
आम्ही गडावर्च सर्वात उंच जागी पोहचलो ,तिथले निसर्ग सोंदर्य बघून सर्वांचा थकवा पळून गेला .वरती सुंदर चार खांब आणि गोल घुमट असलेलं टूमदार मंदिर आहे मंदिर छोटेसेच आहे. मंदिराच्या मध्यभागी स्वामींच्या पादुका आहेत समोर एक भगवा फड़कत आहे जणू तो मराठयाचां ४०० वर्षांचा इतिहास सांगत कित्येक वर्ष ताट उभा आहे उन्ह पाऊस झेलत.
पावुस आणि वारा यानि रौद्ररूप धारण केल होत त्यात धुक खुपच दाट झाल 10 फुटावरच पण नीट नजरेला येत नव्हतं.आता आम्ही २०८२ फ़ीट उंचावर होतो पूर्ण डोंगरमाळ नजरेत होत दाट धुक्यामुळे आम्ही ढगांमधे असल्याचा फील येत होता पण एक खंत होती पाउसामूळे अणि
दाट धुक्यामुळे आम्ही वरुन दिसणारे धबधबे ,चंदेरी गड ,प्रभलगड़ मिस केले आणि अजुन एक होत की पाऊस असल्याने आम्ही निसर्ग सौंदर्य कॅमेरा मधे बंदिस्त करू शकलो नाही तरी पण सर्वानी मिळून एक
सेल्फ़ी घेतल
आणि गड
सर केल्याचा आनंद साजरा केला.
"महाराजांना" मानाचा मुजरा आणि "स्वामी समर्थना" दंडवत घालून आम्ही विकटगड माथेरानच्या दिशेने उतरायला सुरुवात केली. उतारावर मुरमाड वाटेमुळे घसरगुंडी करून घेत पायथा गाठला तेव्हा आभाळ पूर्णपणे भरून ढगांचा कडकडाट झाला. आणि मुसळधार पावसाला सुरुवात झाली. मनमुरादपणे कोसळणा-या पावसात चिंब भिजत आम्ही परतीची वाट कापत होतो. प्रत्येक पावलागणीक आजच्या दिवसातला प्रत्येक क्षण आपणहूनच मनाच्या एका "स्पेशल" कप्प्यात चालला होता. पावसाचा खेळ कमी झाल्यावर जेव्हा आम्ही माथेरान कडे जाणाऱ्या एकपदरि वाटेवर होतो आणि वारयची जोरदार झूलुक आली आणि सर्व धुके नाहीस झाल आणि आम्हला खोल दरितला सुंदर दृश्य नजरेस आल सर्वांनी थांबून त्या दृश्य चा आनंद घेतला.
आता आम्ही खाली उतरत होतो, आता माथेरान चा ट्रैक गाठायचा होता पाऊले पटापट टाकत आम्ही उतरतीचा बुरजाच्या इथे
पोचलो तो
पण हळूहळू पार झाला निसर्ग सौंदर्य खुपच सुंदर होत एका बाजूला डोंगररांग त्यावरून स्वताला झोकुन देणारे धबधबे त्यात भिजन्याचा आनंद
आम्ही घेत आम्ही माथेरांचा मिनी
ट्रेन चा
ट्रैक गाठला. ट्रैक वर जायचा आदि छोटस गणेशाच मंदिर आहे आणि एक घंटा आहे जणू सर्वांनी ति जोरात वाजवून ट्रैक सुखरूप पार
केल्याचा आनंद
साजरा केला.
आता गणपत
इतून दुसऱ्या मार्गाने त्याचा घरी
जाणार होता
त्यचासोबत सेल्फ़ी घेऊन आणि आभार मानून गणपत चा निरोप घेतला ,त्याचा शिवाय गडसर करन शक्य न्हवत,गणपत ने संगीतल्या प्रमाणे आम्ही मिनिट्रेन चा ट्रैक पकड़त दस्तूरी नाकयकडे पुढे निगालो पाऊस आता ओसरला होता.आता आम्ही अजस्त्र डोंगररांग मधून वाट काढलेल्या ट्रैक वरुण चालत होतो सोबतीला होता घोंघावणा-या वा-याचा आवाज...त्याच्या तालावर डोलणारा हिरवाकंच आसमंत...उंच कड्यावरून स्वत:ला दरीत झोकून देणारे पांढरेशुभ्र धबधबे ..हे दृश्य वेडावून टाकनारे होते!!!!!
फोटोशूट करत आम्ही दस्तूरी नाक्यापर्यन्त पोचलो तितले सौंदर्य पण वेगळे होते , घोड़यंचा सफारी ,डांबरी रस्ता, टूमदार हॉटेल्स ,मेनी आणि तितली माकड़ आणि त्यंचा मार्केटलीला... पुढच्या टपरी वर गर्मागर्म चहा पिउन आम्ही महाराष्ट्र पर्यंटन च्या स्टॉप ला पोचलो तिथून ट्रेक्स करुंन नेरळला पोचलो ट्रैक सुखरूप पार झाल्याचा खुप आनंद होत होता ,आमची ट्रैकिंग सुंदर बोलण्यापेक्षा
थरारक जास्त होती!!! आता ट्रेन आली आणि सर्वांनी थकलेल्या अवस्थेत ट्रेन पकडली सर्वांनीच सिट पकडल्या आणि परतीचा प्रवास सुरु झाला....
 |
| विकटगडावरील मंदिर . |
किल्याचे नाव: विकटगड़ (पेब फॉर्ट )
जाण्याचा रस्ता: नेरळ-फनसवाडी -माथेरान
पाहण्यासारखे: स्वामीच मठ ,बुरुज,गडावरचे मंदिर ,धबधबे,माथेरान छे सौन्दर्य
श्रेणी: सोपी ते मध्यम
ऊंची :२१०० फिट .
